Ontmoet de nieuwe leden van de Raad van Toezicht

Wij verwelkomen Leonie van der Kruk, Sylvia Kortenraij en Joop van Deuren bij Akoesticum.

Zij sluiten zich bij de bestaande raadsleden Erik Heinrich en Miranda van Drie aan. Samen gaan ze algemeen en artistiek directeur Anne ten Barge en financieel directeur Victor van Haeren met raad ondersteunen in het o.a. behalen van de doelstellingen van de stichting:

• Het bevorderen van alle soorten van podiumkunst door ze onder de aandacht brengen.

• Het scheppen van gelegenheid om mensen op te leiden.

• Het verlenen van faciliteiten om podiumkunsten te beoefenen.

• Het bieden van een mogelijkheid om op te treden.

• Het promoten van de podiumkunsten.

• Zorgen voor muziekinstrumenten en alles dat in de ruimste zin aan het doel bevorderlijk kan zijn.

Maar wie zijn de nieuwe raadsleden en wat hebben ze ons te vertellen?
​

Joop van Deuren bijt de spits af en vertelt ons wat Akoesticum voor hem betekent:

“Mijn eerste ingrijpende muzikale beleving kan ik me goed herinneren.

Ik was 8 jaar en mocht van mijn vader lid worden van de Philips Harmonie. Dat wilde ik namelijk heel graag omdat je dan zo’n indrukwekkend uniform zou krijgen met gouden knopen en platte pet met kinband.

 Er was nog een klarinet beschikbaar dus dat werd mijn instrument.

 Op maandagavond, 4 september 1972 om 19u00 was de eerste repetitie. In de personeelskantine van de Philips fabriek.

 Die eerste repetitie…ik zal het nooit vergeten. Ik wist niet wat ik hoorde. Die overwéldigende klank van 60 musici. Dynamiek, kleur, balans, articulatie, power, groot koper, slagwerk, het kwam allemaal in één klap bij me binnen. Het maakte een diepe indruk op me. Vanaf dát moment is muziek (en klank!) mijn fascinatie geworden. Onomkeerbaar.

 Uiteindelijk studeerde ik af aan het Conservatorium als pianist, zowel klassiek als jazz. Na mijn afstuderen werd ik hoofdvakdocent piano aan het (toen nog) Sweelinck Conservatorium van Amsterdam.

 In 2014, na 35 jaar fulltime als uitvoerend musicus, producer en arrangeur gewerkt te hebben, volgde ik Harold Lenselink op bij het Utrechts Conservatorium als studieleider Klassieke muziek.

 Zo heb ik Harold leren kennen en zo ben ik in aanraking gekomen met Akoesticum. Ik heb vanaf dat moment de ontwikkelingen van Akoesticum met grote belangstelling gevolgd. Het idealisme, de passie, de verbeeldingskracht waarmee Harold en Victor Akoesticum hebben opgericht en vormgegeven, is ook vandaag voor iedereen te voelen. In alles. Wat mij betreft is dát de unieke kracht van Akoesticum. Het DNA zogezegd.

 Ik zie de toekomst van Akoesticum met vertrouwen tegemoet. Waarom? Omdat ik weet hoe groot de betekenis is van muziek en podiumkunsten. En dat zal altijd zo zijn. Niet alleen voor 8-jarige jongetjes met een klarinet, maar ook voor professionals, voor bezoekers, voor de maatschappij. Akoesticum is daarbij nodig!

 Het is een eer om als lid van de RvT bij te mogen dragen aan dit bijzondere en prachtige instituut.”

We geven nu de vloer aan Sylvia Kortenraij:

"De verplichte blokfluitlessen hebben mij vroeger nooit kunnen bekoren en nog steeds bespeel ik geen instrument. Ik ben niet zo muzikaal, maar meer en meer ben ik gaan genieten van muziek en dans. Ik ga nu met plezier naar een optreden. Man en kinderen zijn hier soms wel, soms niet voor te porren. Ditzelfde geldt voor een mooie boswandeling, waar ik ook intens van kan genieten. 

Al jaren ben ik woonachtig in Arnhem, maar ben van oorsprong uit de Betuwe. Naast werk, het bijwonen van optreden, het maken van boswandelingen en andere vrijetijdsinvullingen draag ik sinds kort ook, met een positief kritische blik, graag mijn steentje bij als lid van de Raad van Toezicht van Stichting Akoesticum. 

 Bijna vanaf de start ken ik Akoesticum, via mijn werk ben ik ermee in aanraking gekomen. Vrij snel daarna ben ik naar een openbare repetitie geweest van ik meen een jeugdkoor. Na die eerste keer zijn er nog vele bezoeken gevolgd. Akoesticum biedt heel laagdrempelig de kans om in aanraking te komen met - nu nog vooral - muziek. Het is iedere keer weer verrassend wie er komen optreden. De diversiteit spreekt mij zeer aan. Vele bekenden heb ik inmiddels al een keertje meegenomen om Akoesticum ook een keer 'te beleven'. 

 Natuurlijk, omdat het een unieke locatie is, maar vooral omdat het mij een gevoel van vrijheid geeft als ik daar ben. Wanneer er groepen zijn, dan voel je de energie die er is. Tegelijk zijn er nog veel groepen die Akoesticum niet kennen. Akoesticum kan optimaler benut worden door meer - en deels ook andere - soorten groepen. Ik wil me inzetten om vanuit mijn toezichthoudende rol mee te denken over de strategie. En om te kijken hoe we kunnen bijdragen aan de gewenste groei, dat is mijn drijfveer. 

 Over 5 jaar is Akoesticum een bruisend centrum, waar het levendig is en je een instant 'vakantie' gevoel krijgt: niets moet, maar je mag er wel veel. Waar muziek, dans én publiek elkaar vindt. Waar jong en oud samenkomt, professioneel of beginnend. En van harte hoop ik dat RCO Young dan nog in Akoesticum haar thuishaven heeft (en misschien wel meer versies ervan). Want wat is dat geweldig om bij te wonen!" 

En om af te sluiten geven we de stage aan Leonie van der Kruk.

“Vanaf mijn kindertijd zing ik veel en graag. Momenteel staat het op een laag pitje maar ik heb al vroeg mogen ervaren hoe fijn het is om met elkaar muziek te maken. Het zorgt ervoor dat je boven jezelf uitstijgt en dingen kunt presteren die je alleen niet kunt. Je hebt elkaar nodig, en bouwt op elkaar.

Ik ken Akoesticum via een collega die altijd vol enthousiasme vertelde over Akoesticum en haar rol in de RvT. Ik was niet eerder bij Akoesticum geweest, moet ik bekennen, maar als ik nu met mensen spreek over deze plek, blijken veel mensen het te kennen.

Momenteel woon ik met vriend en 2 kinderen (Lauren van 9 en Tom van 7) in Vleuten. En in het dagelijks leven werk ik als adviseur voor de overheid bij Lysias Advies. Ik doe veel opdrachten die gaan over ruimtelijke ontwikkeling en regionale economie. Ik was op zoek naar een manier om mijn kennis in te zetten op een plek waar het van toegevoegde waarde is en waar ik zelf ook van kan leren. Akoesticum is een prachtige plek waar het naast het hoofd, ook (en misschien vooral) gaat over gevoel en lijf. Het is een plek die ik graag mee laat groeien zodat veel mensen hier mooie momenten kunnen beleven en kunnen genieten van het met elkaar creëren.

Ik wens voor de toekomst nog meer bekendheid voor Akoesticum, waarbij Akoesticum als cultureel trainingscentrum ook van waarde is voor mensen die vanuit andere disciplines werken aan een mooiere wereld."